This is a welcome sentence,
Let's use your imagination to complete it.

Toen ik Veerle in 2004 voor het eerst ontmoette, was zij de pas benoemde bedrijfspsychologe bij de Raad van de Europese Unie en het was zelfs de voorzitter van mijn vakbond die mij haar ten zeerste aanbeval en mij adviseerde met haar te gaan praten. Als "vertrouwenspersoon" - wat betekent dat wat ik haar over de behandeling van mijn baas vertelde, niet in de oren van mijn baas zou klinken - luisterde Veerle geïnteresseerd en met empathie naar me. Haar vragen waren pertinent om mij te helpen de zaken tot op de bodem uit te zoeken en duidelijker te zien waar de kern van het probleem lag. Eens dit duidelijk was, peilde ze verder en zette me aan het denken over wat ik eraan ging doen. Er was gewoon geen andere uitweg dan te proberen oplossingen te vinden en daarna tot actie over te gaan.

Zo heeft Veerle, onverbiddelijk als zij was, standvastig in het mij herinneren aan mijn aanvankelijke bedoelingen, maar nooit nalatend een sympathieke steun te geven, mij door een zeer moeilijke periode in mijn leven geholpen.

Toen de situatie op het werk uiteindelijk uit de hand liep, kwam zij namens mij en op mijn verzoek tussenbeide en toonde zij zich een bekwaam onderhandelaar door mijn kant van het verhaal aan mijn hiërarchie uit te leggen. Zo heeft zij de situatie kunnen oplossen en is er met haar hulp een oplossing gevonden die voor iedereen bevredigend was.

In de ruim 6 jaar dat ik haar consulteerde, leerde ik meer over mezelf, leerde ik mezelf te accepteren en zelfs lief te hebben zoals ik ben, inclusief het accepteren van mijn slechte gewoontes. Hoewel ik nu geen patiënt meer van haar ben, houd ik nog steeds contact en krijg altijd een vriendelijk stimulerend antwoord terug.

Naar mijn mening is Veerle meer dan een luisterend oor en meer dan een persoonlijke coach.

Wat houdt je tegen om die eerste stap naar een beter leven te zetten?